سنگ قبر

به قول سبیدو «ﺭﻭﯼ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﻡ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻟﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ» .

 

پرندگان مهاجری که به روسیه رفتن.

 ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ، ﺁﺭﺯﻭی ﺭﻧﺠﻮﺭﯼ، ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ، ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ، ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﮔﯽﻣﯿﮑﻨﻢ .ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﺭﺷﻤﺎﺭﯼﮊﺭﻑ ،ﻋﺬﺍﺏ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ﻧﺎﺁﺷﻨﺎ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ.

 «نیچه» 

***

امشب، اکنون برگشتم به کرانه‌ی ساحل اقیانوس همیشه آبیِ هند.  برگشتم به  «پسابندر». 

دوره تعیین شده نقاهتم به پایان رسید، البته نمی دونم چقدر خوب شدم!  دوره‌ی یک و نیم ماه‌ی که شماره‌ام رو بستم و از تموم دوستان  (به‌جز عزیزخان) دور بودم، بعضی‌ها رو به زور رنجوندم و فراری دادم، دل خیلی‌ها رو شکستم.  چون میدانستم در اون مدت که احوالم ناخوش است بیشتر باعث رنجش جان و نفس‌های شان می‌شوم. می دونم و علم دارم اگر باهام در رابطه نزدیک بودن بدتر باهاشون می‌کردم.  

منّتی نیست و وظیفه انسانی هرکسی است که رنج‌ها، زخم‌ها و دردها را باید تنهایی به دوش بکشد.  نخواستم در این دوره خاص کسی را هم به دنبال خود بکشونم و  لحظه به لحظه دلش رو بشکنم.  اینجا، این موقع باید  انسان‌هایی آسمانی در کنارت باشن که زمانه از آنها دیگر تهی‌ست. دقیقن همانند خودم که به شدت زمینی‌ام و حتا بدتر. 

جای گله نیست، چون گله‌ای ندارم، هیچ و هیچ. تماما و مفصلن شرایط ایجاب شده انتخاب خودم بود. اما دوست دارم ببخشندم.  میدونم شما هم کسانی را که از ته دل دوست دارین هرگز دستشان را نمی گیرید و بر مسیر خشک و سوزان و پردرد با آنها راه نمی روید. همیشه با آنها مسیرهایی را انتخاب میکنین که اطمینان دارین خاری در مسیر به پایشان فرو نغلتد. 

***عکس زوم شده در اواسط دوره حضورم در اتاقم در کوهپایه جن‌ها بود. العان با سبیلی باریک و یک کوله‌پشتی به ساحل پرندگان مهاجرم برگشتم، اما پرندگان خونه‌ام چون تابستون است به روسیه، سیبری رفتن، زمستون آینده به سلامتی برمیگردن. با بوهای آلبالوی پرهاشون که تقدیم به شما 💜. 

مثلِ من نادان باش، هیچی ندان.

ﮐﺪﻭﻡ ﺭﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﺗﻠﺦ ﺗﺮﯾﻦ

ﺣﻘﯿﻘﺖ ﯾﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺭﻭﻍ؟ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ

ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺮﻁِ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ

ﺷﯿﺮﯾﻦ ٬ ﻧﺪﻭﻧﺴﺘﻨﻪ. 

#سبیدویسم

ایده‌آل‌های دور وایستاده، همونجا لطفا، خوبه.

ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻟﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻩ٬

ﺁﺩﻡ ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻝ ٬ ﺁﺩﻣﯿﻪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻮﺏ

ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯿﺶ !

ساحره‌ها

ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩﻫﺎ ﺯﻥ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﺩﺭﺳﺘﻪ؟

ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﺧﻮﺑﻨﺪ . ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺧﻮﺑﻨﺪ . ﻭﻟﯽ ﮔﺎﻩ ﮔﺪﺍﺭﯼ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻘﻪ ﻫﺎﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ ﺗﺎ ﺯﻧﯽ ﻭﯾﮋﻩ ﺑﺴﺎﺯﺩ، ﺯﻧﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﯽ، ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯽ . ﻫﻤﻪ ﯼ ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺝ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﯽ ﻧﻘﺺ . ﻣﺜﻞ ﺟﯿﻮﻩ . ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺭ . ﻣﭻ ﭘﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ، ﺑﺎﺯﻭﯾﺶ ﯾﺎ ﺯﺍﻧﻮﯾﺶ ﺭﺍ .ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻠﯿﺘﯽ ﺑﯽ ﻧﻘﺺ ﻭ ﺑﺎﺷﮑﻮﻩ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻣﯿﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ، ﺩﻫﺎﻧﯽ ﺧﻮﺵ ﺣﺎﻟﺖ ﻭ ﻟﺐﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﯿﺖ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭ ﺯﻥ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﻮﺷﯿﺪ . ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺷﺎﻥ ﻫﻮﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ .

___________________________

ﻋﺎﻣﻪ ﭘﺴﻨﺪ / ﭼﺎﺭﻟﺰ ﺑﻮﮐﻔﺴﮑﯽ

سبیدویسم

‏ما براى اونى که دوستش داریم شعر میخونیم، به اونى که خیلى دوستش داریم آهنگ میفرستیم، و به اونى هم که خیلى خیلى دوستش داریم کارى نداریم.

* سبیدو 

افسرده‌گان

ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺳﺪﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ، ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﺑﺮ ﺩﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺿﻤﻦ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺗﻌﻬﺪﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ، ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻥ ﺷﺎﻥ ﭼﺎﺭﻩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ،

ﺍﻧﺮﮊﯼ ﻭ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺳﺎﺯﻧﺪ.

*دوسال پیش یه جا خونده بودم. 

سبیدیسم

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻠﻰ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻰ ﺗﺎ ﻧﮕﻬﺶ ﺩﺍﺭﻯ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺶ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﻴﺎﻯ، ﺩﺭ ﻛﻞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﺗﺮﻩ، ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ! 

#سبیدیسم